دیدنی نیست، اما اثرش را همه لمس کردیم ،حس کردیم ما را به خدا نزدیکتر کرده ،دل هایمان را به هم نزدیک تر کرده مهربانی ها را آشکارتر و محکم تر نموده( کرونا را می گویم) .در برخی موارد به شدت دلتنگ هم شدیم ،معلم و شاگرد دل تنگ هم و هر دو دلتنگ کلاس و میز و نیمکت. هر چند از دوست صدا و تصویر هم را داشتند اما این کجا و چشم در چشم هم کجا؟
روز شنبه سیزدهم اردیبهشت 1399 چشم به هم زدیم دیدیم اعضای انجمن و مربیان به نمایندگی از اولیا و دانش آموزان و تعدادی از همکاران با ماسک و دستکش و مایع و ژل ضدعفونی( رعایت پروتکل )روی صندلی و با فاصله گذاری اجتماعی برای دقایقی از دلتنگی ها کاستند؛ و برای قدردانی و تشکر برگ سبزی در دستان گرم معلمان قرار گرفت و آرزو کردند تا توصیه های مقام معظم رهبری را روشنایی مسیر سعادت قرار داده و شکوفایی استعدادهای ثروت آینده اسلامی( نوجوانان و جوانان) را به نحو شایسته تداوم بخشند.
از یکایک اولیا و دانش آموزانی که در فضای مجازی و در شاد با ارسال پیام و تصویر و صوت ابراز محبت کردند تشکر می کنیم.
